Westerbork; door de ogen van

Westerbork; door de ogen van

Bijna 15 jaar heb ik België en Nederland afgereisd op zoek naar rood-wit lint en prachtige hindernissen. In het begin als recreant maar als snel sloeg bij mij het survivalrunvirus toe en liep ik binnen de BSC (tegenwoordig KSR) en RUC (MSR) mijn survivalruns. Heerlijk in de natuur fanatiek sporten. Dat survivalrunvirus, dat niet alleen mij maar nog een aantal Börkers (inwoners van Westerbork) getroffen had, verdiende een nieuwe voedingsbodem.

Tussen de Borkerstroom en de heide, kronkelend door de bossen en weilanden van Westerbork bouwden wij de eerste survivalrun van Drenthe. #SRW08 was een feit en een vruchtbare voedingsbodem voor een prachtig evenement. In die eerste jaren combineerden we het lopen van de circuitruns met de organisatie van de ’t Stokertje Survivalrun. De komst van mijn eerste zoon in 2011 deed daar voor mij verandering in komen. Het lopen voor een goede positie in het klassement kreeg voor mij minder prioriteit. Het gezin en de survivalrun in Westerbork kregen de voorkeur.

Afgelopen zondag organiseerden we de 12e editie van ’t Stokertje Survivalrun. Naast de mannen van het eerste uur, die de survivalrun nog steeds organiseren, is ook ’t Stokertje met haar Kachelbedrijven al 12 jaar van de partij in Westerbork. Voor een organisatie is het enorm fijn om zo’n betrokken hoofdsponsor als de onze te hebben! De 12e survivalrun van Westerbork is mijn laatste editie als bestuurslid. Na twaalf jaar bestuur, waarvan elf jaar als voorzitter, is het goed geweest.

Nog 24 uur..

Na een voorbereiding voor deze 12e editie die tijdens de opbouw heel voorspoedig is verlopen, gaat in huize Ter Bork zaterdagochtend al vroeg de wekker. Vandaag komt de Parcours Commissie (PC) van de Survivalrun Bond Nederland (SBN) het parcours keuren en moeten alle randfaciliteiten tip top in orde worden gemaakt. Zaken waarover je als sporter helemaal niet nadenkt, moeten door de wedstrijdorganisaties worden geregeld: afvalcontainers, grote pannen vol bouillon, gasbranders, bloemen voor de prijsuitreiking, een fietsroute, dranghekken, EHBO posten, beeldschermen waarop de uitslagen te zien is etc, etc. Een draaiboek van bijna 200 pagina’s vormt dit jaar de basis voor de survivalrun. De Parcours Commissie is mooi op tijd en vijf mannen in de bekende rode jasjes en bijbehorende tights inspecteren het hele parcours met een kritische blik, enkele uren later vellen zij hun oordeel; Westerbork is er klaar voor!
Tot 22.00 uur blijven we in het centrum van het dorp om de bewaking die komt te verwelkomen. Als die eenmaal geïnstalleerd is zoeken wij ons bed op.

D-Day zondag 20 januari

Ruim voor de wekker ben ik weer wakker. Het is tijd, tijd voor een prachtige sportdag in en om Westerbork. #SRW19 staat op het punt te beginnen. De weergoden zijn ons opnieuw gunstig gezind. Min 7 vroeg in de ochtend, oostenwind kracht 1-2 en een prachtig zonnetje. Ik stap in de auto en zorg er samen met mijn medebestuursleden voor dat de laatste wegafzetting in werking wordt gesteld, de bewaking wordt afgelost en de verwarming in de finishtent kan gaan draaien.

Zenuwen

Als bestuurslid is mijn ervaring van een survivalrun wezenlijk anders dan de ervaringen zoals ik die als loper heb. Waar ik normaal voor een survivalrun ergens in het land de zenuwen voel die horen bij de “angst” voor het afzien, zijn het nu de zenuwen die horen bij de hoop op een goed, ongevallen-vrij, verloop. Onze survivalrun staat als een hunebed dat al honderden jaren niet van plaats veranderd is. Iedereen weet wat hij of zij moet doen en het is prachtig om te zien dat dat ook afgelopen zondag weer meer dan voortreffelijk functioneerde. 


De dag vliegt voorbij, van de laatste instructie van onze vrijwilligers, een rondgang met een filmteam en een korte blik bij start/finish tot het aanhoren van de prachtige verhalen. Voor ik het weet druppelen de eerste vrijwilligers weer binnen en melden zij zich af.

Driehonderd vrijwilligers

Bijna 300 vrijwilligers spanden zich een dag in weer en wind in om 1300 sporters uit heel Nederland een onvergetelijke ervaring te bezorgen.
Mooi toch, en dat doen ze allemaal voor een kop soep, appel, broodje en een borrel. Proost!

 

Bart Jan ter Bork

Voorzitter Stichting Survivalrunners Westerbork

Kijk hier voor foto’s of een drone impressie van deze dag.