In de wereld van survivalrun zijn de namen John Wiggerman, Bart Dinkelman, Teatse Tichelaar, Peter Baan en Richard Klein Goldewijk geen onbekenden. Deze doorgewinterde survivalrunners hebben hun sporen verdiend binnen de sport. En één keer per jaar bundelen ze hun krachten en gaan ze samen de uitdaging aan tijdens de teamsurvivalrun in Beltrum, onder de toepasselijke naam ‘The Vets’.
Het begon allemaal voor The Vets in 2007. In Beltrum domineerde het team ‘De Oude Tijgers’ jaar na jaar de teamsurvivalrun. “We vonden dat het tijd was om die hegemonie te doorbreken en besloten die uitdaging aan te gaan,” legt John uit. “Al in het eerste jaar behaalden we de overwinning met het team, bestaande uit mijzelf, Peter, Bart en Wim Groot Kormelink – helaas inmiddels overleden – waarmee een traditie was geboren.” The Vets hebben nu al zo’n elf keer meegedaan in Beltrum. De samenstelling van het team is door de jaren heen wat veranderd, en bij blessures moest soms een beroep worden gedaan op gastlopers, maar The Vets stonden steevast op het podium in Beltrum.
Veteranen
Maar wie zijn deze veteranen? John en Bart waren er al bij in de periode van de eerste survivalrun in 1988 in Beltrum en hadden hun eigen survivalbos in Averlo nabij Wesepe. John vertelt: “Voor mij is survivalrun de ultieme sport; alles zit erin. Het klimmen, hardlopen en de strijd tegen de elementen; wat wil je nog meer? Ik heb in 1992 de Survivalgroep in Wesepe opgericht en ik heb twintig keer de Survivalrun in Wesepe georganiseerd.” In de jaren negentig ontdekten ook Teatse en Peter de sport, terwijl Richard vanaf 2000 in de touwen te vinden was. Richard: “Vroeger deed ik aan voetbal en hardlopen, en ik zei altijd: ‘Survivalrun, daar begin ik niet aan, je krijgt mij dat koude water niet in’. Op een dag werd ik uitgedaagd om een keer mee te doen en ontdekte ik hoe leuk en uitdagend de sport is. En de sfeer rondom wedstrijden is ook echt fantastisch.”
The Vets zitten verspreid over heel Nederland, van Harlingen tot Oldenzaal, en trainen bij verschillende trainingsgroepen, maar bij de wedstrijden komen ze elkaar nog steeds tegen. Peter: “We waren jarenlang elkaars concurrenten en hebben elkaar vaak tot het uiterste gepusht. Ook al moet ik eerlijk zijn, John was toch vaak te snel voor mij. Maar weet je wat het mooiste was aan deze concurrentiestrijd? Dat die voorbij was zodra we bij de bel waren en dan was daar de vriendschap. Ik ben heel blij dat survivalrun ons bij elkaar heeft gebracht.”
Afscheid
The Vets zijn vaak aanwezig geweest in Beltrum, maar de editie van 2023 was heel bijzonder voor de mannen. John had van tevoren aangekondigd afscheid te nemen van het wedstrijdcircuit en Bart, Teatse en Richard wilden graag ‘meewerken’ aan dat afscheid. Vooraf hadden de mannen geen hoge verwachtingen; ze hadden inmiddels de gemiddelde leeftijd van (bijna) 61 jaar, met Teatse als uitschieter met 67 jaar. Het leek daarom niet realistisch om nog op het podium te eindigen. Teatse: “We hadden wel het nodige geluk met het weer. Ik heb het snel koud, maar die dag hadden we schitterend winterweer dat zelfs ik geen moment koud heb gehad.”
En daar stonden ze dan, vier toppers bij de veteranen aan de start. John neemt ons mee terug: “We besloten om vol gas te geven vanaf het begin. Richard en ik namen het voortouw in de eerste 7 kilometer, daarna begon mijn energie een beetje op te raken. Vervolgens namen Bart en Teatse het tempo over. Het was even afzien voor mij, maar in de laatste kilometers herstelde ik weer en konden we het tempo hoog houden gedurende de hele wedstrijd.”
En zo gebeurde het dat tot grote verrassing The Vets als eersten de bel bereikten. Richard: “De kracht van ons team is dat we elkaar door en door kennen. We hebben aan een half woord genoeg; we weten dan precies wat de ander denkt.” Teatse voegt toe: “En we helpen elkaar altijd door de moeilijke momenten heen. We motiveren elkaar, soms kan dat stevig zijn, maar we weten dat we het van elkaar kunnen hebben. Soms hebben we gewoon dat duwtje in de rug nodig. In 2023 liep alles zo soepel dat we onszelf zelfs verbaasden door als eerste te eindigen.”
Ambitieus
The Vets hebben inmiddels allemaal de zestig jaar bereikt – John in 2025 – maar deze fanatieke survivalrunners zijn nog steeds ambitieus en hebben voorlopig geen plannen om te stoppen met survivalrun. Peter legt uit: “De sport houdt ons juist fit. Bij survivalrun gebruik je je hele lichaam; het is de ultieme fysieke uitdaging. Terwijl anderen ’s avonds op de bank zitten, hangen wij liever in de touwen.” “Nou Peet, ik zit ’s avonds ook weleens op de bank hoor,” voegt Teatse met een knipoog toe. “Maar eerlijk is eerlijk, de editie van 2024 was wel heel zwaar door de kou. Soms twijfel je wel even, wil ik dit nog wel blijven doen, maar het enthousiasme komt altijd weer terug. En ondanks de zware omstandigheden dit jaar eindigden we toch nog op een derde plek op het podium. Dus we kunnen het zeker nog wel aan.”
John sluit af: “We hebben een geweldig team. Zolang we allemaal fit en gezond blijven, zie ik ons nog jaren meedoen aan de teamsurvivalrun van Beltrum. Niet alleen vanwege het uitdagende parcours, maar ook vanwege de gezelligheid na afloop, vooral in de hottub. Tot nu toe hebben we altijd het podium gehaald als we meededen, en die traditie zetten we graag voort. Zolang onze lichamen het volhouden, blijven we survivalrunnen. Elke hindernis is weer anders, en dat is precies wat het zo uitdagend maakt. Voor ons is er gewoon geen mooiere sport dan deze.”
